حیات غرب - لايحه ششم توسعه مشتمل بر 45 تبصره است. محتواي اين لايحه پيشنهادي تا قبل از تصويب هيات دولت، مجلس و تاييد شوراي نگهبان نهايي نيست و احتمال تغيير برخي از بندها و تبصرههاي اين لايحه پيشنهادي در فرايند بررسي در هيات دولت و مجلس وجود دارد اما نكته قابل توجه در لايحه مذكور بيتوجهي و تا حدودي موازيكاري درحوزه آسيبهاي اجتماعي است. در كل 45 تبصره اين لايحه تنها در تبصره40 و در ذيل وظايف سازمان بهزيستي شاهد طرح بحث و ارائه برنامه در حوزه آسيبهاي اجتماعي هستيم در حالي كه برنامهها و طرحهاي پيشنهادي دولت در اين زمينه هم چيزي جز موازيكاري و تكرار مكررات نيست. براي مثال در بخشي از تبصره 40 آمده: براي كاهش حداقل 25 درصد آسيبهاي اجتماعي از جمله اعتياد، طلاق، حاشيهنشيني، تخلفات و خشونتهاي اجتماعي با اولويت نقاط بحراني و حاد آسيبهاي طي برنامه، كليه دستگاههاي اجرايي موظفند در چارچوب وظايف و ماموريتهاي قانوني و مصوبات شوراي اجتماعي كشور اقدامات ذيل را انجام دهند: تهيه و تنظيم برنامههاي عملياتي براي تصويب در شورا، فراهم نمودن بستر لازم براي جلب مشاركت عمومي توسط صدا وسيما، دانشگاه و... . نكته جالب توجه اين است كه حتي در اين زمينه براي كمكهاي مالي كه دستگاههاي اجرايي به تشكلهاي دولتي و غيردولتي فعال در امر كاهش آسيبهاي اجتماعي ميكنند شرط تناسب بودجه با ميزان تحقق نتايج و دستاوردها گذاشته شده كه باعث ميشود حتي دايره كمكهاي مالي ساير دستگاهها به وزارت رفاه تنگتر و تنگتر شود. يا براي مثال در بخشي ازاين تبصره آمده است: براي كاهش آسيبهاي اجتماعي، تمامي طرحهاي توسعهاي بايستي پيوست اجتماعي داشته باشند. استانداردهاي پيوست و مصاديق طرحهاي توسعهاي توسط سازمان تعيين ميگردد. مساله پيوست داشتن و پرداختن به تبعات اقدامات مختلف دولت در دستگاهها و تاثير آن بر مشكلات و ناهنجاريهاي اجتماعي برخلاف مسائل زيست محيطي موضوعي نيست كه بتوان حتي در صورت تحقق آن بتوان انتظار داشت اسيبهاي اجتماعي كمتر شود.