حیات غرب - روز 17 مرداد مراسم تجلیل از روز خبرنگار ،در استاندای برگزار شد . تعداد حضار نسبت به سال پیش کمتر بود ند. موضوعی که خیلی زیاد ، نظر مرا جلب کرد و تحت تاثیر قرار داد ، گذر سریع عمر بود . یکسال خیلی زود گذشت . مثل اینکه همین یک ماه پیش بود، در این مکان همه همکاران دور هم جمع شدیم مطالبی و قول هایی شنیدیم . بخش زیادی از آن حرف ها به راحتی فراموش شد.
دیر یا زود همه ما مثل آن قول ها فراموش شده و خاطره ای هم از ما بجا نخواهد ماند .
امسال هم مثل پارسال حرف های تکراری گوش دادیم - موسیقی شنیدیم - یک آبمیوه و دو تا نان خرمایی خوردیم .
سال گذشته برخی خبرگزاری ها شام نخورده مجلس را ترک کردند . فکر نمی کردم امثال نوبت من باشد . بحر حال فردا همه چیز فراموش می شود و می رود تا سال دیگر که کی زنده باشد ؟ کی ردای استاندار را بپوشد ؟ کی مدیر کل ارشاد بشود ؟ کی خانه مطبوعات را بچرخاند؟و چه کسی بعنوان خبر نگار دعوت شود ؟
در سال گذشته در کنار مطالب خوب ، دروغ و دغل زیاد شنیدم. چیزی که در این یک سال یاد گرفتم عدم اعتماد به سیاست بازانی بود که به افراد مثل ابزار نگاه می کنند .
نظرات